Żołnierze żyją i zastanawiają się dlaczego.

To nie jest nasz świat…

Przeszliśmy tutaj przez Bramę Cienia z Równiny Lśniącego Kamienia. Na czele Chorąży z Lancą Namiętności dumnie prezentuje nasz sztandar. Na czarnej, jak nasze serca, materii widnieje srebrna czaszka, która przewodzi nam od czasu pamiętnej pracy dla Duszołap, jest do dziś naszym totemem. Od chwili przybycia związaliśmy się w walce z wrogimi najemnikami, niestety podczas potyczek straciliśmy klucz do bramy Cienia. Nie mamy na razie jak wrócić, zostaliśmy uwięzieni. Z czasem dowiedzieliśmy się, że w tym dziwnym świecie przez mieszkańców nazywanym Feo, wyszliśmy prosto na Płaskowyż Ciszy – miejsce walk rasowych, gdzie najemnicy, szubrawcy, żołnierze i inni często się spotykają, by spróbować swoich sił i zebrać wrogiego skalpa do swej kolekcji.
Musimy odnaleźć klucz, by wrócić i obudzić Kinę Niszczycielkę – Matkę Kłamstw.
Żołnierze żyją.

Po zniknięciu Kruka pod Opalem, ucieczki Wyjca z pola walki pod Czarną Wieżą, odejściu Tam-Tama, którego śmierć widziałem na własne oczy, nasi dawni sprzymierzeńcy oraz wrogowie znaleźli się w tym świecie. Chyba mam omamy, ale nawet Wisielca często widzę…

Ponownie połączyliśmy siły i mamy jeden cel. Sprowadzić Rok Czaszek na te ziemie, wtedy nasza stwórczyni Kina przebudzi się i zacznie panować na nowo, a my będziemy dalej żyć przemierzając świat kolejny raz siejąc postrach.

Czarna Kompania nadchodzi.